Page 134 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20D3D5CDD4C1CAD4C9CACF20D4C7D320C5CBCBC7CDC9CAC7D320C3CBD9D3D3C1D32E646F63>
P. 134

ΟΙ ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ
               Οι εγκλίσεις των ρηµάτων είναι τρεις: οριστική, υποτακτική και προστακτική.
               Οι κύριες προτάσεις εκφέρονται κάθε φορά µε µια από τις τρεις εγκλίσεις. Κάθε έγκλιση έχει
               τη δική της σηµασία. Ειδικότερα:
               Α. Η Οριστική φανερώνει:

                  α.  το πραγµατικό:        π. χ. Το πλοίο φεύγει.
                  β.  το δυνατό:            π. χ. Το πλοίο θα έφευγε ή το πλοίο θα είχε φύγει.
                                            ( θα και οριστική παρατατικού ή υπερσυντελίκου = ∆υνητική Οριστική).
                  γ.  το πιθανό:            π. χ. Το πλοίο θα φύγει.
                                            ( θα και οριστική κάθε χρόνου =  πιθανολογική Οριστική).

                  δ.  την ευχή:             π. χ. Μακάρι, το πλοίο να µην έφευγε.
                                            ( µακάρι να, άµποτε, είθε, ας και οριστική παρελθοντικού χρόνου =
                                             = ευχετική οριστική ).
                  ε.  την παράκληση:        π. χ. ∆ε φεύγεις αύριο καλύτερα;


               Η οριστική είναι έγκλιση των προτάσεων κρίσεως. Μόνο η ευχετική οριστική είναι έγκλιση των
               προτάσεων επιθυµίας.
               Η οριστική χρησιµοποιείται και στις κύριες και στις δευτερεύουσες προτάσεις.
               Η άρνηση που συνοδεύει την οριστική είναι: δε(ν).


               Β. Η υποτακτική φανερώνει:
                  α.  την προτροπή:         π. χ. Ας σταµατήσουµε για λίγο το µάθηµα.

                                                ( προτρεπτική υποτακτική )
                  β.  την παραχώρηση:       π. χ. Ας παίξει και αυτός µαζί µας.
                                                ( παραχωρητική υποτακτική )
                  γ.  την ευχή:             π. χ. Ας αγωνιστούµε µε όλες τις δυνάµεις.
                                                ( άµποτε, είθε, µακάρι να, ας και ευχετική υποτακτική )
                  δ.  το δυνατό:            π. χ. Να µάθεις ( = µπορείς να µάθεις ) τις δυνάµεις µου.

                                                ( δυνητική υποτακτική )
                  ε.  την απορία:           π. χ. ∆εν ξέρω τι να κάνω.
                                                ( απορηµατική υποτακτική )
                  στ. το πιθανό:            π. χ. Τηλεφωνήσει δεν τηλεφωνήσει, εγώ δε θα πάω.


                 ζ.  την προσταγή:          π. χ. Μην επεµβαίνεις στις προσωπικές µου υποθέσεις.
                                                ( προστακτική ή απαγορευτική υποτακτική )

                  Η υποτακτική συνοδεύεται από τα µόρια «να», «ας» και ακολουθεί µετά από τους συνδέσµους:
                  α.  «αν», «εάν» ( υποθετική πρόταση µε υποτακτική )
                  β.  «όταν», «πριν», «πριν να», «µόλις», «προτού», «άµα» ( χρονική πρόταση µε υποτακτική )
                  γ.  «να», «για να» ( τελική πρόταση )

                  δ.  «µη(ν)», «µήπως» ( ερωτηµατική πρόταση µε υποτακτική)
                  ε.  «µήπως» (ενδοιαστική πρόταση µε υποτακτική)

                                                           134
   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139