Page 106 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20D3D5CDD4C1CAD4C9CACF20D4C7D320C5CBCBC7CDC9CAC7D320C3CBD9D3D3C1D32E646F63>
P. 106

4
                                                  ΑΠΡΟΣΩΠΗ  ΣΥΝΤΑΞΗ

               Η  απρόσωπη  σύνταξη  συναντάται  µε  τα  απρόσωπα  ρήµατα  και  µε  τις  απρόσωπες
               εκφράσεις.

               1. Απρόσωπα λέγονται τα ρήµατα που συνηθίζονται στο γ’ ενικό πρόσωπο χωρίς να
                 έχουν υποκείµενο ένα πρόσωπο ή ένα πράγµα.
                 Είναι δε αυτά:

                 α.  τα ρήµατα πρέπει, πρόκειται, συµφέρει, µέλει, µέλλεται

                 β. ρήµατα που φανερώνουν φυσικά φαινόµενα: βραδιάζει, βρέχει, βροντά, γλυκοχα-
                   ράζει, ξηµερώνει, φέγγει, φυσά, χαράζει, χειµωνιάζει, χιονίζει

                 γ. Μερικά προσωπικά ρήµατα στο γ΄ ενικό, εφόσον βέβαια δεν υπάρχει ονοµαστική στην
                   πρόταση,  γίνονται  απρόσωπα:  ακούγεται,  λέγεται,  διαδίδεται,  αναγγέλλεται,
                   χρειάστηκε, απαγορεύεται, φαίνεται.

               2. Οι απρόσωπες εκφράσεις σχηµατίζονται συνήθως:

                 α. µε το γ΄ ενικό πρόσωπο του ρήµατος είµαι και ένα ουσιαστικό.
                   π.χ.   είναι ανάγκη, είναι ψέµα, είναι κρίµα, είναι απαίτηση … κτλ

                 β. µε το γ΄ ενικό πρόσωπο  του ρήµατος  είµαι και ένα επίθετο.
                   π.χ.  είναι  βέβαιο,  είναι  αναγκαίο,  είναι  παράξενο,  είναι  δίκαιο,  είναι  εύκολο,
                           είναι δύσκολο, είναι αδύνατο … κτλ

               Ως  υποκείµενο  τα  απρόσωπα  ρήµατα  και  οι  απρόσωπες  εκφράσεις  έχουν  συνήθως
               ολόκληρη πρόταση: ειδική, βουλητική, ενδοιαστική και πλάγια ερωτηµατική.

               παραδείγµατα

               α. Πρέπει να φύγω.

                  Βουλητική πρόταση ως υποκείµενο του απρόσωπου ρήµατος: πρέπει.

               β. Είναι βέβαιο ότι αυτός είναι ο υπεύθυνος.

                  Ειδική πρόταση ως υποκείµενο της απρόσωπης έκφρασης: είναι βέβαιο.

               γ.  Είναι φόβος µήπως αποτύχει.

                  Ενδοιαστική πρόταση ως υποκείµενο της απρόσωπης έκφρασης: είναι φόβος.

               δ. Είναι ζήτηµα αν δούλεψε και µια ώρα.

                  Πλάγια ερωτηµατική ως υποκείµενο της απρόσωπης έκφρασης : είναι ζήτηµα.

               Παρατήρηση Ι.  Αν  υπάρχει  ονοµαστική  στην  κύρια  πρόταση  το  ρήµα  συντάσσεται  ως
                               προσωπικό.
                                παραδείγµατα
                                Απαγορεύεται το κάπνισµα.            Υποκείµενο του ρήµατος είναι το κάπνισµα.

                                Στη φράση όµως:
                                Απαγορεύεται να καπνίζετε.           Ως  υποκείµενο  του  απρόσωπου  ρήµατος
                                                                     γίνεται τώρα ολόκληρη η βουλητική πρότα-
                                                                     ση: να καπνίζετε.

               Παρατήρηση ΙΙ  Η γενική ονόµατος ή συνήθως  προσωπικής αντωνυµίας που συνάπτεται
                               µε απρόσωπα ρήµατα ή µε απρόσωπες εκφράσεις, φανερώνει το πρό-
                               σωπο  στο  οποίο  αναφέρεται  η  έννοια  του  ρήµατος  και  ονοµάζεται
                               γενική προσωπική.

                               παραδείγµατα
                                α.  Μου είναι αδύνατο να το κάνω.
                                β.  Μου απαγορεύεται να πίνω.

                                                           106
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111