Page 98 - ΚΑΡΚΑΝΙΑΣ

Άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ’ τον ήλιο ξεξασπρότερη.

Καληµέρα καµηλιέρη, καµηλιέρη καληµέρα.

Φίλος φίλευε το φίλο, τριαντάφυλλο µε φύλλο.

Μια πάπια, µα ποια πάπια. Μια πάπια µε παπιά.

Ο παπάς, ο παχύς, έφαγε παχιά φακή.

Γιατί, παπά παχύ, έφαγες παχιά φακή;

Κουκιά βραστά, σκαστά, σπαστά,

µε τη βραστή, σκαστή, σπαστή κουτάλα.

Ο τζίτζιρας ο µίτζιρας, ο τζιτζιµιτζιχότζιρας,

ανέβηκε στη τζιτζιριά, τη µιτζιριά, την τζιτζιµιτζιχοτζιριά,

και έκοψε τα τζίτζιρα, τα µίτζιρα τα τζιτζιµιτζιχότζιρα.

Μα έσπασε η τζιτζιριά, µιτζιριά, η τζιτζιµιτζιχοτζιριά,

και έπεσαν τα τζίτζιρα, τα µίτζιρα τα τζιτζιµιτζιχότζιρα.

Η συκιά µας η διπλή, η διπλογυρι – γυριστή,

κάνει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι – γυριστά.

Πάει ο σκύλος ο διπλός, ο διπλογυρι – γυριστός,

να φάει τα σύκα διπλά, τα διπλογυρι – γυριστά.

98